‘Je kunt echt aanleg hebben voor slapeloosheid’ kopte de NOS in een nieuwsbericht. Het schopte het zelfs tot in het NOS journaal. In het bijbehorende artikel werd ook Eus van Someren, een gerenommeerd slaaponderzoeker geciteerd.
Dat aanleg een rol speelt bij het krijgen van stressgerelateerde aandoeningen in het algemeen, en dus ook slaapproblemen, is niets nieuws. Maar op de een of andere manier maakt het feitje dat er genen bij betrokken zijn, het blijkbaar plotseling nieuwswaardig.
Maar waar gaat het onderzoek nou eigenlijk over en wat komt er nou precies uit? Het gaat om een onderzoek waarbij het genetische materiaal van ruim 1,3 miljoen mensen is geanalyseerd. Hoe gegevens omtrent de slaapkwaliteit van deze personen is verzameld is uit het abstract niet op te maken. Uit dit onderzoek komen 956 genen naar voren die met slaapproblemen te maken zouden hebben. Dat lijkt me overigens een gigantische hoeveelheid genen, maar goed …
Wat veel belangrijker is, is dat in het abstract wordt gezegd dat het gevonden verband 2,6% van de variantie verklaarde. Voor de niet-statistici onder ons zal ik het terugrekenen van de variantie naar de standaardafwijking maar achterwegen laten, maar in de praktijk komt het er op neer dat als je gaat kijken naar de invloed die verschillende factoren op slapeloosheid hebben, ongeveer 98% niet genetisch is. Die andere ongeveer 2% is genetisch ….
Een nieuwe oplossing wordt ook niet geboden. Eus van Someren besluit in het artikel met advies rond het zo ontspannen mogelijk naar bed gaan. Ook hier dus gewoon nog steeds de gedragsmatige benadering.
Dit was het nieuws. Nou ja, nieuws?
Véronique bauters
op 08 Jan 2020Slaapgebrek
op 24 Apr 2020